مهربان باشیم، شاید فردا نباشیم

18 اردیبهشت ماه یه روز خاص واسه آدماییه که وجودشون در تسخیر مهربانی هاست و جز رضایت خدای بزرگ در خدمت بر خلق، هیچ نمی خواهند.

از نام و نشانمان همین را بس

که هرکجا حادثه باشد ناممان هست

ماه نشانانی که عشق را سرلوحه زندگیشان قرار داده داده و خدمت را تکلیف خود می دانند، سرخ پوشانی که در جهت تسکین آلام بشری، صلح میان ملتها و برقراری دوستی گام برداشته و طبق اصول هفت گانه ای همچون بی غرضی، بی طرفی، جهان شمولی، بیگانگی، خدمات داوطلبانه، بشردوستی و استقلال که بر وجودشان حک شده و در هر حادثه ای بدون در نظر گرفتن ملیت و قومیت و ...همچون فرشتگان نجات به امدادرسانی پرداخته و در این راه از هیچ تلاشی فروگذار نخواهند کرد.

ما هلال احمریا عهد بستیم، هر آنچه رو که یادگرفتیم و تجربه کردیم رو در دستگیری از نیازمندان به کار ببریم و در حوادث و موارد مورد نیاز تنهاتون نزاریم...

آری امروز روز تجلیل از ایثارگرانی است که، رشادت را ازسنگرهای خاک گرفته به ارث برده و درین مهد و دیار جان فشانی می کنند

من یک نجاتگرم

من یک هلال احمری هستم...

سیل مهربانی جاریست...

هفت سین نوروز 98 با باران رحمت خداوند، 8 سین شد و سین آخر را نه از سیل خروشان و بی رحمی که خانمان برانداز شد بلکه از سیل مهربانی مردمی از آن خود کرد که غیرتی به شکوه تمام سرزمین زیبای ایرانمان داشت.

سالها بود از خشکسالی و کمبود آب در اکثر نقاط سرزمینم، مردم به بالای بلندی رفته و دست به دعا برمی داشتند ولی امسال همه چیز عکس بود و چیزی که شایان تر بود پریشانی مردمی بود که زندگیشان روی آب بود، دست رنج سالها تلاششان، دست رنج جوانیشان...

ولی هنوز هم خداهست، مهربانی هست، انسانیت هست و چیزی نگذشت که مردم غیور ایران زمین به کمک سیل زدگان شتافته و تا حد توانشان از آنها دستگیری کردند و ویرانی ها را آباد و آبادتر کردند.

 این روزها همه جا صدای پای مهربانی می آید، مهربانی مردمی که بشردوست هستند و بشردوستی را بر جهانیان دیکته کردند.

آری سیل زیبا نیست، مهربانی زیباست، عشق زیباست، غیرت زیباست...